Pag-ibig at Tungkulin Kay Ina

(Isang sakot-sakot na ulam handog kay Ka Noel)

Salamat Ka Noel, you wake me a up sa pagtulog,

Titik sa tula mo’y nanuot sa pusong mahina na ang pagtibok.

Ramdam ang mensahe na gusto mong ipaabot.

Sa isang tulad kong sa tungkulin ay nauudlot.

Tula mo’y apoy na nag-paalab ng damdamin,

Pumupukaw, gumigising sa gaya kong matampuhin.

Pag-ibig sa Inang Bayan marapat lang at pangunahin,

Sa isang anak na [kulat] tapat at masunurin.

Ka Noel, tunay kang modelo at simbolo,

Sa Bayan kung naghihingi ng pagbabago.

Muli ay tatayo upang makaagapay sa’yo,

Sa layuning mithi ng mga ka-ANTA ko.

Sagkaan ang yuta-yutang pag-utang

(Panawagan sa angkan ni Minggan)

Ano nga bang magiging kabuluhan?

Kundi punuin laang bulsikot ng mga hunghang.

Ka-Anta gumising ka at huwag magbing-bingihan,

Bagkus sumama ka sa grupong makabayan.

Iyong karapatan ay dapat laang ipaglaban

Upang ang Bayan mo ay maahon sa kahirapan;

Nunong Minggan, Inang Mariang Sinukuan,

Kami nawa’y inyong gabayan at kasihan.

Bangungot ng Abunab

dinalaw mo ako kagabi
habang nakahimlay ako sa sa labnot na banig;
matamlay ang ibon subalit may ngiti ang iyong kilatis.

katulad ng dati mong bati,

nagbahid ng kulay ang umagang sumibol ang liwanag;
nababalutan ng hamog ang iyong mga paa;
nakalakip sa palad mo ang puting kamia
na nagdulot ng bango;
inilakip ko ito sa aking pisngi
at itinabi  sa pag idlip.

sa aking pag aaligapgapan,
hindi ako nakapagpaalam;

paalis na ako sa ating bayan.

hind mapaknit sa aking alaala

ang pagsunod-sunod mo pagkatapos ng klase;
umaraw-umulan nakabuntot sa aking likuran,
ang hindi mo alam, gusto kong huwag nang magwakas ang daan.

mga putik sa daan hindi naging sagabal;
sa tutok ng araw dinig ko'y umaawit ang iyong mukhang pawisan;
hindi ko man nadinig pero dama ko ang iyong kaba;
sana'y mahawakan ko man lang nang mahigpit ang iyong mga kamay;

maaliwalas pa sa langit.

kung hindi ko iniiwas ang aking tenga sa mga batang tukso
disin sana ako'y nasa piling mo;
sa gabing malalim mga alulong ng aso iyong sinasalubong,
wala kang takot sa mga amat na nagmamasid;

hanggangn bumuka ang kampupot sa dilig ng ulan.

naghihintay pitasin;
humahalimuyak ang dama de noche sa pisak ng karimlan;
tumindig ang waling-waling sa tirik ng araw --
tanging mga saksi na ang iyong pagmamahal ay tunay.

sa pagsalubong ng bukangliwayway;
Abunab laang pala ang aking kapiling;

yakap-yakap  ang  umaga,
kumakatok, sumisilip.

nagbigay ng lakas at pag-asa.

sa kamatayan may kagrugtong ang buhay;
doon tayo maghahawak-kamay.

Siya'y Nag-iisa

Ang sinapupunang banal ay kanlungan ko pa din ngayon,

Tuwing nadadapa at nasusugatan, siya pa din ang naghihilom,

Siya'y dampa na tahanang sa unos ay tumutugon,

Pintuan at bintana niya'y nakabukas sa tutuloy.

I

Init ng pagmamahal niya'y lakas ng anak na mahina,

Parang pakpak ng inahin sa mga anak ay kalinga,

Nawawala ang pangamba lahat ay makakaya na,

Basta ikaw aking ina ay kapiling ko tuwina.

II

Ikot ng araw niya'y lampas katanghalian na,

Dalangin ko sa Diyos Ama ang buhay niya'y habaan pa,

Sapagkat gawin mang isang libo ang anak na magmamahal sa kanya,

Ang Nanay ay walang kapalit sapagkat siya'y nag-iisa.

Ngayon na!

Ngayon na ang pagmulat sa mga matang nakapikit,

Kaytagal na panahon ding inaliw sa madilim, ang paniniwalang

di napukaw ng panaghoy, pinilit sinadyang isara

habang ang mga buwaya at mga buwitri'y naglipana,

pinapangal ang mga butong natitira pa

ng inang bayang pinagsamantalahan nila.

I

Ngayon na ang panahon upang gisingin ang iba,

ang sinimulan sa panulat ay ibahagi, mga tula,

sanaysay, gumuhit, magsalarawan, at ating ibandera

ang naitago sa dilim sa liwanag ipakita!

II

Ngayon na ang pag-apula ng mapanira at matalas na apoy,

Na walang awang lumalamon ng kabuhayan at buhay,

Ng dangal at pagkatao niyaong musmos na mga  kabataan,

Ng mahina't malabagsak  pa sa paglaban sa buhay.

III

Ngayon na ang panahon, sapagkat ngayon na nga,

Na ang mga dyablo'y nananalasa at hindi na masawata,

Hindi nga tayo mga Diyos, hindi rin si Bathala,

Subalit may tungkulin tayo na dapat gampanan sa bayan at sa kapwa.

Bantayog

May pangalang iniiwan ang sikat na mang-aawit,

Himig ng awitin niya'y nasa daloy ng pagsambit,

Bawat bagay ay may pangalan tumatatak, nawawaglit,

Inaalala ng awiting may damdamin na hatid.

I

Ano bang alaala ang tinayo mo't di mapaknit?

Sa buhay ng iyong kapwa ay pagdurusang di mawaglit,

Kastilyo ba ng buhangin may aninong nagsusulit,

Ng kapwang walang puso at sa mga dukha'y nanlalait?

II

Anong aral ang pamana mong nakintal sa 'ting kabataan?

Na hahabi sa malusog at progresibo nilang kaisipan,

Ikaw ba'y nagtipon lamang upang ang sarili'y makinabang,

Walang saysay ang talinong makasarili't  mapanlamang.

III

Ang buhay ay parang bula, parang halamang sumisibol,

Na bukas o mayamaya'y nawawala't nalilipol,

Ang ganda at talino mong hinahangaan sa ngayon,

Kisap-matang mapaparam sapagkat nakatago lang sa baul.

IV

Umugit na sa puso ang pagka-api't, pagkaawa,

Ang hagupit ng latigo nilang mapang-alipusta,

Kung ang dangal ay yurakan nilang mga lobong maninila?

Ay ano pa ang bantayog kundi rebolusyon ng mga aping dukha.

V

Anong silbi ng pangalang binabantayog sa lansangan,

Na pinupuri't pinagpupugayan ng mga matang napiringan?

Wala na nga, wala na, na tatanim pa sa isipan,

Kundi magtayo ng bantayog ng pag-ibig at kabutihan.

Balat-Kayong Tupa

Pumapailanlang na naman ang ipu-ipong nakikipaglaro sa ulap,

Nakikipaglaro sa paligid, sinusubok ang mabuway at matatag,

Tinitimtim ang kahinaan kung saan masisilo ang kapwa,

Ganyan ang mga pulitiko masining, mapagkunwari makuha lang ang gusto,

Walang hindi kakamayan sino ma'y yayakapin, ngingitian,

Pagod na nga pero sige lang ganyan silang mamuhunan,

Pagod na nga pero sige lang, kahit na ngiting aso, pakunwaring pagbabatian,

Nakikihalubilo sa kawan ng karaniwang tao,

Sinusukat lang pala ang mga pangangailangan nito,

At matapos alamin ang karamdaman ay agad nang lalapatan ng kagamutan,

Ang alok na salapi ay bumubukal, pampagamot, pampaaral, kabuhayan at puhunan,

Subalit ato'y hindi bukal at taal na pagtulong,

Bagkus ay namuhunan lang, pagkaupo na ang singil itutuloy,

Mag-ingat ka, bayan mag-ingat ka!

Mga tupang yan ay balat-kayo lamang

Sila'y mababangis, di tunay ang kaamuan,

Mga lobong maninila na sasalakay sa bayan!

Beat of Darkness

arise! oh  nation,

let the dawn lift you with its full strength --

a new day, a new beginning.

a candle glowing in the dark my be dim

but we can see the biggest star radiating from afar.

Blessing to you, who seek out for the light;

shame on you,  who  work  in the dark.

though the crooks may have uprooted the daisies

and drowned them to the deepest sea;

though the crooks became wild swimming

in their  bloody pool,

may it not terrorize our soul,

may it not tear our skin and sliver our bones.

the rain that showers our  hills and prairies,

will surely soak our  parched  land,

will rejuvenate  our battered  mountains and valleys;

and dawn will come and every dewdrop  will gather

to nourish  new seeds, to nourish our souls;

a new life is born,  a new hope begins.

matang saksi

Matamis na kataga ang nagsusumamo;

Maria Clara kung kumilos, ako'y nahalina;

Paslit na isipan ako'y sinabihan;

Sa kanyang kaibigan kami inaanyahan.

Pagsapit sa aming paroroonan;

Ako yata ay nagkakamali ng pinasukan;

Naturingang bahay para sa mga banal;

Sa aking murang isipan;

kalooban ko'y lumalaban.

Sumapit ang dilim;

Pinilit kong magtulog tulugan;

Sa ingay ng harutan at hagikgikan;

Tagos sa dingding ang kanilang

lampungan;

Hindi makapaniwala;

Mga matang saksi sa kasamaan;

Hindi ito ang taong iginagalang ng bayan;

Sa kabila ng nagsusuot abitong puti;

Tigmak sa kaputikan;

Katulad ng isang manok

Nakawala sa kulungan;

Nagkakaykay sa hindi nararapat na lugar;

Kung kaya hindi makamtan ang kasiyahan;

Isang banal, tigmak sa kaputikan.

Sining: Sa Aking Pananaw

(Sagot sa tulang "Sining at Kultura" ni Bonifacio Ibarra

Sa ganang akin?

Sining, isang pag-uukilkil na biyayang banal

Ni hindi masasalag ng pisikal at katayuan

Espiritu ng bawat kultura at pagkakakilanlan

Ang bayan?

Maaaring paunlarin sa pamamagitin ng sining

Magpamulat ng mga mata at isip na itinikom

Ng mga karangyaan at kapangyarihan sa lupa

Walang sining?

Mawawalan ng saysay ang kultura’t buhay

Turismong walang dangal at komersyalisismo

Dumudurog sa taguring atin at pagka-atin

Tama, Totoo,

Kultura ay sumasalamin sa bayan at bansa

Pagkakakilanlan ng pinagmulan ng uri ng lahi

Kulturang itinatago na maaaring maglaho

Sa ganang akin?

Sining at kultura hindi mismong ang bagay

Kundi ang mga produktong iniluwal nga nito

Na nangangailangan ng halaga at pag-aaruga

Sining at Kultura

Ang sining at kultura ang siyang sumasalamin sa kaluluwa ng isang bayan

Ngunit ito ay mapapansin at mapapahalagahan lamang kapag ang sikmura ay di na nakalam

Sapagkat kung ang "survival" natin na pang-araw-araw ay walang kasiguruhan

Ang sining at kultura pa kaya ay magkapuwang  sa puso at isipan?

Aanhin natin ang guhit, larawan o tulang pampagising ng isipan

Kung ang ulo at katawan ay manhid na sa kahirapan?

Ang buhay ay kaysarap damhin at namnamin sa mas mataas na dimensyon

Kung malaya na sana tayo sa kahirapan at pagkagutom

Ang ano mang guhit o kataga ay magbibigay inspirasyon

Upang makamit at madama pagkakaugnay natin sa kalikasan at Arkitekto ng panahon

Akoy naniniwala na balang araw tayo ay magkikita

Sa isang lugar na lahat malaya na

Mayroong kasaganaan

at pawi na lahat ng luha sa mata

Ngunit ang tanong ito kaya saan naroroon?

Bababa ba ito sa lupa tulad ng isang daluyong?

Ito ba ang sinasabing langit ng mga poon

Na nakahanda na noon pang unang panahon?

Ang kahirapan nga raw at pagkaapi ay dapat pasalamatan

Sapagkat ito ang pases tungo sa kalangitan?

O di kaya ang langit ay dito na rin sa lupa?

Kung saan ang buhay tayo ang nagawa

Ngunit pag pinairal poot, ganid at kabulastugan

Di kaya ang impyerno ay nasa tabi-tabi lang?

Hagupit ng Habagat

 Tanawin mo ang himpapawid

Ang mga ulap ay napakabilis

Walang ibong nagnanais maglayag

Sa langit na mapanganib at mailap

Bumubuhos ang mga dahon

Sanga nila ay hindi makapagtanggol

Mga murang bunga ng palusapis

Maaga mong pagbulusok ay napakasakit

Mga talahib sa kaparangan

Lahat ay nakaharap sa silangan

Bulaklak ng kugong nagliliparan

Iisa lang ang  patutunguhan

Masdan mo ang tahimik na lawa

Pinailap ng habagat kaya nagwawala

Along banayad na napakalinaw

Biglang lumabo at bumubulyaw

Alikabok sa daang hindi semento

Gumuguhit, umiikot tulad ng ipuipo

Tahakin nang masundan mo ang tono

Ng awit ng hanging nagsisintunado

Bangkang de-sagwang papasuba

Lumalaro sa along humahalakhak

Di magawang umabante, puro paatras

Sinasalpok ng alon hanggang mabutas

Tinatahip niya ang mga gapasin

Sa kabukiran ay namiminsala rin

Hindi pa naani mga palay na tanim

Ay gusto na niya itong isaing

Sa lakas ng pagihip mo

Linukot mo ang mga yero

Sa kabahayang sinalanta mo

Isang buntong walisin ang inabutan ko

Sa bagwis ng lawin ikaw ay pahirap

Gusto mong lasagin ang kaniyang pakpak

Kong baguhan ka na mahinang kumawag

Sa kanyang kandungan ang iyong bagsak

Sa mapaglarong buhawi sa ating isipan

Kinukutikot niya ang ating pananaw

Wag kang padadala sa agos ng kasamaan

At baka ilipad ka rin sa kawalan

Katulad mo matalik  kong kaibigan

Ang pagsalungat sa hangin ay may kahirapan

Wag kang padadaig kung tama ka naman

Sagupain mo lang, sundin ang kalooban

Baling-Uway

Baging kang nakikita sa kadawagan

Dahon na pahaba luntiang pagmasdan

Minsan santaon nakikita sa bayan suot ng penitensya

Nakapulupot sa katawan o kaya nama’y binabahag

Napupuno ng dugo sa bulyos pagwasiwas

Hinahaplit likod na sa labaha ay winindang

Makni daw ang hapdi lalo nat nabubugahan

Ng tubig na minumog sa bibig ni pinsan

Mga bata at ako’y takot lumapit

Sabi nila’y wag daw kaming papatilamsik

Sa dugong dahil sa bulyos ay pinaturumpit

Sala daw ng penitensya ang sa amin ay kakapit

Nagtitika daw kaya nagpenitensya

Panatang taun-taon dapat ay gawin nya

Meron namang iba nagbibigay saya

Pagkatapos ng misa may kasuntukan na

Alimbuwasang dito alimbuwasang doon

di namin alam kung saan susulong

baka mahagip ng lokong penitensya

at sa aming nanonood malipat ang dugo nya.

di mo maaabot ang araw, kahit pilit mong inaagwad

mabangong bulaklak sa gabing tahimik

kariktan sa iyo ay nakaukyabit

aking likuran pilit mong tinutusok,

mga tinik mo’y ibinabaon sa panangga kong bulak.

minsan, sa isang putikan ako’y nabalaho

sa matalim na tuod, ako’y nabunggo

ngiting maasim ang iyong tugon; sa harapan ay maamo

baboy damo ka palang kung sumalakay ay patago.

haplos at hagod mo’y sing-gaspang ng panghilod;

sa tilamsik ng iyong mga kataga

mababasa na ang kabuuan ng iyong aklat

kahit di na buklatin ang pamagat.

kalooban mo’y  durog na paminta sa aking tao-tao,

sa gitna ng  dilim,  aninag  mo'y kumikislap

sa iyong pagdating, rangya at ganda mo’y nagniningning

sa kapwa naman ay  pisak ang iyong turing.

isa kang tulisan sa gubat,

bunga at bulaklak ay namumukadkad

sumsayaw kasabay ng lawiswis ng sapa

subalit di makalangoy sa gitna ng dagat.

pumapataw –lumulubog, sumisinghap-singhap

nakahambalang, sa hagibis ng alon ay sumasampiyad,

paanod-anod,  sa gitna ng daloy ay uungap-ungap

hindi maabot ang araw, kahit pilit na inaagwad.

Kwarenta na si Manong

(Tula kay ka Lando)

Naririnig ko madalas nilang sinasabi

Na edad kuwarenta ang umpisa ng buhay ng lalaki

Sa inuman sa kanto pati sa mga barbero

Lagi itong sinasambit ng mga katoto

Sa paglipas ng panahon akin ngang napatunayan

Sa pagdating ng kuwarenta ng mga kalalakihan

Maraming pagbabagong pisikal, emosyonal  at espiritwal

Sa una di matanggap ngunit yun ang katotohanan

Andyan si ka Lando na magpapatunay

Na ang dating madali ngayon ay may kahirapan

Ang dating natatapos ng ilang minuto lang

Ngayon ay napakatagal at may kasama nang hingal

Ang dating nababasa ngayon ay malabo na ang letra

Lalo pag nag-facebook kailangan na ang salamin sa mata

Ang dating maikli ngayon ay humahaba na

Tulad ng pasensya at pang unawa sa iba

Oh kay sarap tumanda ganito pala talaga

Lagi na sa bahay sa piling ng pamilya

Kumpuni dito kumpuni doon nagiging libangan na

At ayaw nang malayo sa mga apo na kahali-halina

Ngunit isang katotohanan aking napatunayan

Kung bakit ang lalaki sa kuwarenta nag uumpisa ang buhay

Kasi sa edad na ito ang syang nagdidikta

ay ang nasa pagitan ng dalawang tenga

Di tulad noon ang laging sinusunod nya

ay ang sumpong ng nasa pagitan ng hitang dalawa.

Unos

Nagpulasan at umapaw ang mga sumisigaw

Katulad ng pag-aldabis ng kulog sa kalawakan

Sumaklob ng itim, bumalot sa kawalan

Nagbadyang lumuha itong kalangitan.

Humampas ang habagat, kasabay ng pagbagsak

Luha ng karimlan, unti-unting pumatak

Natulirong panahon, nagdabog sa hirap

Binunot ang nakatarak, sabay ang pagkidlat.

Bumaha ng salita gaya ng pagragasa

Bumuhos ang damdamin, at itoy kumawala

Gaya ng pag-apaw ng tubig sa isang timba

Mula sa bubungang butas, sinahod ang luha.

Nabalot ng hiwaga ang lumuluhang gabi

Umawit ang hangin, at pabulong na nagsabi,

Hindi nagagapi ng unos ang mapagpalayang pagsasabi

Ng katotohanang sana ay maisang tabi.

Agam-agam

Pagtungtong ng alas onse

Tibay na sya habang nagpapaswi sa balkonahe

Palihim ang pag-inom ng sioktong, pampagana raw sa pagkain

Pero kapag nakadalawang tagay, nag-iiba na ang diskarte

Napapalitan ng bagsik ang bait

Ng malutong na mura ang pag-aalala

Tumatagos sa dibdib ko

Ang talim ng bawat kataga

Sa umaga pagkagising

Almusal ay nakahain

Kapagdaka’y maghahanda na sa eskwela

Umaapaw ang puso sa ligaya

Subalit pagsapit ng tanghali

Di na naman mapakali

Tanghalian masarap ma'y tila walang silbi

Dadatnan kaya syang may ngiti sa labi?

Takot ang bumabalot

Napapaisip minsan, ako kaya ay iniirog?

Bakit kapag may tama na

Nakakalimutan ang pagsinta?

Paulit-ulit nagtatanong

Sinusupil ang tinig

Baka mapagbintangang busong

Maraming araw ang lumipas

Paglayo’y tinuring na kalayaan

Sa syudad pinilit nakipagsabayan

Salat man sa pag-ibig, akin kayang mapagtagumpayan?

Nagpatianod sa agos ng buhay

Sumabay, kumampay, kumapit, nagpumilit

Dumating ang pagkahapo

Agad sumaisip ang pagsuko

Nang-aakit ang dalampasigan

Nakakatukso ang kapaligiran

May kubong tulugan

May pagkain sa hapag kainan

Mahirap palang  pumalaot

Kapag ang puso’y may hinahanap na sagot

Pag-ibig nga ba ay di nakamtan?
O maaring di lamang napahalagahan?

Kailan pa kaya matututo?

Lukbutan ni minggan

na sana ay umaawas sa kayamanan,

ngunit ngayon ay pispis ang laman,

dahil sa mga ganid sa kapangyarahin at kayamanan,

kaylan pa kaya tayo matututo aking mga kaantaan?

tsk tsk tsk timsik

may mga kumislot sa mga impit

nagbunyi ang mga anghel na may bitbit

nakakatulig ang mga sumpit

merong lumantad

binalabog ang pugad

kabayang bulag, demonyong sagad

pinagpalit ang barya at karampot na ayuda

sa pinggang may bahid sala

ng diyos diyosan nila

saksak sa likod,mahapdi, nararamdaman pa

oh kay dami nila

pati bayang mahal nagdusa

kaylan kaya mawawala

ang ang mga hunyango na nakadikit sa pawid na dingding

mga daliring makasalanan sa pagtulsak ng mga mata ng anghel

at hangga ngayon basa ng dugo ng pagkasalarin

nagbubunyi sa pagkalumpen

pumatitis na lang muna sa pangil ng mga inutil

at tiisin ang impit laban sa mga gatil

meron pang bukas na maaliwalas

pag handa nang ipain

ang mga leeg sa mga pangil ng mga hudas

Pangkaraniwang Tao

1.

Pangkaraniwang tao bilib ako sa iyo

Patas ka ikaw ang aking idolo

Pangkaraniwang tao, sino ba ang tutuo?

Sinong nagkukunwari sa mundong magulo.

Sino ang nasa harap mo? Na kasama mo pag talikod mo.

2.

Wag mong ikahiya ang mabuting gawa

Sunog mong batok sa kapapasada

Sumusugal ka sa init ng kalsada

Kumita ka lang ng barya

Sa pagtahak mo sa madayang lansangan

Isipin mong pamilya mo ay naghihintay.

3.

Nasa itaas ka ng gapok na poste

Nakapaikot sa katawan mo kalawangang kable

Ang sahod mo naman kulang na lang ay libre

Sa bawat pagbatak mo ng mga kawad

Kalyuhan mong kamay ginhawa din ang hangad

Maliwanag ang buong kabayanan

Ngunit ang tahanan mo ay walang ilaw

4.

Maghapon- magdamag ka sa bangka

Ang alam mong ikabubuhay ay pangingisda

Trabahong marangal at masagana

Kinita mong pera di galing sa masama

Taas lang ang noo mo, iba ka sa kanila

Babad ka man at sukpot sa tubig

Alam mong hanapbuhay ay hindi ganid

5.

Tutubuan na ng mutha ang kuko mo

Sa putik ng pinitak na kaakap mo

Araro at paragus ang sandata mo

Itinanim mong pangarap madaling tumubo

Ang ama sa langit ang kasama mo

Ang bunga ng kasipagan bukas aanihin mo

6.

Sa ating pangalawang tahanan

Sila ang mistula nating mga magulang

Tinuturuan, dinidisiplina nila tayo

Nagtitiyaga sa ating ugaling magulo

Hindi ko makakalimutan ang aking mga guro

Salamat sa sakripisyo at ibinigay nyong talino

7.

Kayo ang pangkaraniwang tao

Kayo ang aking tutuong idolo

Sa buhay nating mahirap ay patas kayo

Ginagampanan ninyo nang maayos ang trabaho

Para po sa inyo ang tula kong ito

At sa mga taong hindi gawain ang manloko

Umaasa

Anta’t nagsakliwat itong mga GANID!


Saksakan ng takaw at napakabagsik,


Busaksak na ang bulsa’y tuloy pa rin ang siksik,


Kaya ating baya’y gumagapang sa tiis!

Punebre na ang tunog ng hanging amihan,


Na tila nakikiramay sa aba kong bayan,


Kinitil niyang kagandaha’y dapat n’yong pagbayaran,

Dapat siguro sa inyo’y itali sa langgaman!

Ayaw nang iluha pagdurusa ng bayan,

Nangangalit ugatang bisig, at kinuyum yaring palad,


Sa pagpislig nito’y, ating malalasap,

Kapayapaan ng tulirong isip, sa Pantabangan ay lalaganap. 

Pantabangan kong mahal (Pagbabalik)

Dinayukdok ka na, dinarahas pa!


Nilinlang, sinalabusab at ninakawan pa!

Pantabangan, sinaklot kana ng dilim,


Kailan matatapos ang iyong paglubog.



Sa loob ng aking inaagiw na isipan,


Biglang lumipad, Parang siklat ng alipato,

Muling nag-aapoy sa puso’t kaluluwa ko,


Naghahabulan at pinaglalabanan ang tama at mali.

Natuyuan man ako ng tinta,

Dugo ko naman ay dumadaloy sa aking pluma,


Sa pagbabalik kong ito’y inyong madarama,

Pagmamahal ko sa baya’y laging nasa hinuha.

Pagbabago sa Bagong taon?

Alimbuwasang na naman ang mga amat,

Sa pagsabog ng mga kwitis sa langit,


Kasabay ng paglimot sa mga problemang maiiwan ng taon,

Maiiwan na lamang sa tadyang ng aking panaginip.

Sa pagputok ng kanyon, pla-pla at bawang,

Namnamin ang pagpasok ng taon na puno ng pag-asa,


At handa na ulit mangarap, higit kaysa dati,


Bawat minuto, oras,  bigyang laya ang matanda nang isip.



Kasabay ng ingay ng hilahilang mga lata,


Aalingawngaw ang ingay na tutulig at magpapalayas sa mga amat ,

Bibingihin nang tuluyan ang mga nagbibingi-bingihang hari,


At mabibigyang linaw mga pusong nanggagalaiti.



At pagkatapos ng mga alingawngaw ng mga paputok,

Kasama sanang lumipad sa usok ang may  mga anghit at putok,


Para bumango mga tula kong saksakan ng antot,

At nang mga umaalingasaw ay bumango nang lubos.

--------- 

papasok na ang taon,
natatakot akong dumating ang araw


na ang mga ibinubulong at sinasambit ng mga titik 

ay  tuluyan ng malimutan at hindi mapansin.

Kabaktol Kayong Bulaan

Hindi na makwenta ng malabong mata,


Mga numerong lumabas, ay abat ganon na!


Hindi na malurok ng isip na bungog talaga,

Kaya tumaya na laang sa loterya, baka makuha ko pa.

Mga kabaktol na sumisipsip sa yaman ng bayan,

Busog nang totoo ay ayaw pa ring tigilan,

Kulang na laang pumutok ang tyan!

Bunsol nang totoo, gusto pang balikan.

Pagmasdan mahal na mga hari, Parang awa na NINYO!


Ang ginagawa ninyo’y palkat nang totoo,


Iilang tao laang ang nakinabang dito,


Kelan naman kaya mga ka-anta bibigyan ng balato.



Imbis na magalit sa mga padaplis,

Bigyang linaw na laang ang mga nalabit,

Nang maliwanagan puso kong galit!


Sa mga nagyayari sa bayan kong hapis.

Gumising ka na!

Ng malasahan mo, ang anggi ng kayamanan,

Ay pinagpalit mo, prinsipyo mo’t karangalan,


Kaya ngayo ikaw’y walang pakialam,


Sa bayan mong api at tinatapakan.

Ang puso moy pinatulog at pinahimbing,

Parang walang malay, patay malisyang ipininid


Sinaksakan ka na siguro ng sobrang pampamanhid,

Nang di maramdaman mga pusong nagtitiis.

Patuloy kang hinehele ng mga ilusyon,


Nakatikim kana kasi sa iyong panginoon,


Nagtaksil sa ‘yong konsensya, para lang sa iisa,

Paano naman ang bayan mong nagluluksa?

 ---------

Para po sa lahat:

Kung bubuksan mo ang iyong bibig, pandinig.
Idilat ang mata sa karimlan,
Palambutin ang pusong pinatigas 

ng kakarampot na kaalwan ng kaligayahan,
Makikita mo ang ating bayan,
Bayan ng  PANTABANGAN.

Pag gising sa Umaga

Pag gising sa umaga sa computer agad ang punta
upang i-check kung may message mga kabayan at barkada
kaysarap gunitain at sariwain ang mga alaala
mga pangyayaring  naganap sa ating bayan dati pa

inyo bang namalas lagi akong napapadalas
magpunta sa fb na walastik at maangas
kulang ang araw pag di kayo makita o nasisiyasat
palibhasa ang nilalaman ng loob dito lang naibubulalas

kay sarap makita mga larawang luma at kupas
lalo na noong tayo ay mga paslit at gusgusin
kaygaganda at kayguguwapo pa rin

mantakin mo walang kakupas-kupas, maniwala ka!

At pagmasdan ang ating mga lumang larawan
naku, ika'y matatawa kasi ang laki ng pinagbago ng iba
ang ilan nga ay kinikilig pag ang dating crush ay nakita
naku nakaka aliw naman talaga,  di ba?

Dito din mababalitaan ang iba ay may asawa na at anak
ang iba naman ay single , subalit masaya naman silang tiyak
ang iba namay pumanaw na lang at sukat ( RIP po)
datapwat mga kamay natin, nananatiling magkahawak.

Mga dati kong kababata,  naku nakakatuwa
kasi naman noon kaming lahat ay patpatin at uhugin 
pero ngayon makikisig ang ilan at ang iba’y malaman na
sa paningin ko nama’y ayos laang at walang pangamba

puno tayo ng kalokohan, asaran at kantyawan
panay tuloy ang tawanan at hagakgakan
kanda-ihi sa salawal paminsan- minsan
kita na ngala-ngala at hayan sumakit pa ang tyan!

Pag may ipinalaskat na ulam naku mantakin mo
parang tayong mga langgam 
una-unahang magkoment  at takam na takam
ako nga minsan ay nalalaway at tyan ay kumakalam

mahal kong ka-pantabangan sana tayo ay magkita
kung hindi man sa personal ay sa web camera
nang kahit kami ay nandito sa kabilang dagat pa
tuloy-tuloy ang ligaya at pangungumusta

  

Kung nasa Dubai, Qatar, Europa, o Canada

O Amerika, kahit saan mang sulok at lupalop ka pa

Welkam ka dito sa asaran ng mga katropa

Kaya't madali at mag member ka na

Mga kanayon ilabas ang  ari aju abakit ganun na!

Basta't walang mapipikon sa mga biro mga taga Napun-napon

Mga kasama at mga kabarkada kong maton

Kasi nga baka ikaw ay ibala sa kanyon

Katuwaan lang ito at tayo ay magtipon-tipon

Alay ito sa inyong lahat kabayan ko

Kasi nga ay mahal ko kayong totoo

Wag kayong magsasawa sa kakakomento

Nagbibigay inspirastyon  ito sa puso ko!

Hay naku nakakaloka ng totoo ito

Katuwaan lang ito wag iseryoso

Alam nyo naman lukaret si agnesiang totoo

Walang magawa kundi magpatawa sa inyo

Sana po ay wag tayong magbabago mga kaibigan

Pagiging magkakababayan ay ating  tibayan

Para matuwa naman si San Andres na patron ng Pantabangan.

Paswi at Pasyok

kumatok sa pinto ng kalarong mutaan at sipunan

na inakit at inuto upang ako samahan

na mang-umit ng blanco at alhambra sa aming tindahan

upang baunin sa isang batyang labahan

pagdating sa ilog na pumapalakat ang agos

nag-unahan sa puwesto para mag-redi sa pagkukusot

inilabas ang palu-palo at sabong bareta

at syempre pati ang sigarilyong itim na alhambra

sinubong pabaliktad ang naturang sigarilyo

nasa loob ang baga, parang tambutsong umuusok

tumutulo ang laway habang naglalaba  at nagbibida

mayamaya’y umikot ang mata, nahilo na pala

tinangay ng agos  ang labadang kinukusot

palibhasa’y nakahandusay na sa tabi ng ilog

kalaro ay  agad na kumuha ng dahong ambabangot

upang ipaamoy sa ilong  kong  puno ng kulangot

pag-uwi, binulaga ng mulagat na mata ni nanay

nalaman nya na ako’y nagpaswi, tumulo ang laway

kapagdaka’y humaginit sa hangin ang pamalong uway

ang malikaskasan kong tulatod, sa pasyok naglatay.

napa-aringking ako at halos humilahod sa kirot, aray!

at walang nasabi kundi: “aray ko po di na po uulit nanay”

Sa Iyo Aking Ina

Mula ng ako iyong isinilang

Namulat sa iyong kandungan

Anong saya ang aking naramdaman

Sapagkat dama ko ang iyong pagmamahal

Mahal kong nanay ikaw ang tanglaw

Sa aking buhay na mapangalaw

Ikaw ang nagbibigay kulay

Sa mundo na kung minsan ay mapanglaw

Salamat sa pag hubog sa aming kay husay

Hanggang ngayon ikaw ay gumagabay

Wala kamg sawa sa aming mag patnubay

Kaya naman kami ay ganito at  pumapagaypay

Pag aaruga mo sa amin ay walang katumbas

Pagmamahal mo ay di masukat

Dama ang init ng iyong yakap

Malayo ka man sa piling ikaw lagi ang pangarap

  

Kahirapan kami ay iniahon

Kahit na masungit ang panahon

Kami ay iyong itinaguyod

Di alintana anuman ang pagaod

Utang ko sa iyo ang aking buhay

Na hanggang nagyon ay aming taglay

Ipamamana sa aming mga inakay

Ang nahubog na mabuting asal

Oh nanay ko dasal ko sana ay humaba pa ang yong buhay

Upang makapiling ka pa ng mahabang panahon

Hindi mag sasawa na ikaw ay paglingkutran

Kasi naman ikaw ay walang kapantay

Nag iisa ka sa aming puso at isipan.

Salamat sa Panginoon ikaw ang sa amin ay ibinigay

Napaka palad namin ikaw ang naging Nanay

Oh Nanay!  Nanay ko!  mahal ka naming totoo

Di ipag papalit kahit kanino dahil nag iisa ka sa mundo!

Isang Maikling Kuwento ng Pag-ibig

Kami ay nagkakilala sa isang kilos-protesta

Sa University of the East,  doon sa Maynila,

Ang isyu noon ay pagtaas ng matrikula.

Hindi ko sya pansin at di kinilala,

Nasa isang tabi lang pero sa akin pala

ay nakakatulala na .

Tuloy pa rin ang  rali ng mga kasama,

Sa morayta,  sa Legarda hanggang  sa Mendiola,

Kahit mahapdi sa  tear gas ang aming mga mata

Ako pa rin ang tinitingnan nya!

Minsan , ang grupo namin ay nagbarikada

Sa aming paaralan, sa gawing Gastmabide ako napunta,

Doon daw nya ako unang napansin at nasilayan,

Palibhasa nga ako ay bago sa grupo

Kaya pansin agad ako ng loko!

Di naglaon, naging madalas  aming kilos-protesta,

At lagi na rin kaming magkasama,

Hanggang sya sa akin ay lumapit

Upang magtapat ng pag ibig, kay lupit!

Agad akong humanga sa mga salita niyang matalinghaga,

Ay naku, ako ay kinilig at natuwa

Isa pala siyang tunay at  kapani-paniwala;

Sa akin talagang  siya ay humanaga.

Nadala niya din ako sa long neck na Tanduay,

Tuwing walang pagkilos kami ay tumatagay;

Sa isang bahay ng kasamang taga-Sampalok,

Doon  panay ang aming gukgok.

Aba ang tinamaan ng lintek nang malasing,

Kinorner ako  sa isang sulok, mahalin ko raw siya at lahat iaalok;

Ako naman ay nagpakipot pero bumigay din opkurs,

Sa tanduay lamang pala magkakaayos .

Dalawampung taon na rin kaming nagsasama,

Walang pang kakupas-kupas ang aming pag sinta,

Di matitinag tulad ng isang matatag na barikada,

Tulad ng  alak, habang tumatagal lalong sumasarap.

Kaya hanggang ngayon ay tuloy pa rin ang happenings

Salat man sa yaman ay hindi hadlang sa amin

Basta pag ibig ay sadyang  wagas

Tiyak magtatagal hanggang wakas.

Aanihin ang yaman kung  nag mamaang- maangan naman?

Nanaisin ko pa ang kahirapan basta tunay ang pagmamahal,

Sa wagas na pag-ibig, sigurado ikaw  makakamtan

Ang kaligayahang totoo at  walang hanggan.

Paalam Kapatid

natapos na ang pagdadalamhati,

natapaos ang gabi,

baon mo ang pait at pighati,

angkas mo sa lapnos mong puso

ang kapalaran mong di mo inaasam.

ipinaramdam sa iyo ang hagupit ng lupit,

pagmamahal na nais ay pinagkait,

kaysakalap,  kay lumbay

ng iyong pag panaw

nag-iisa kang nakahandusay,

ni isa walang naka-alam,

masakit isipin na ikaw  ay kulang

ng pagkalinga dito sa kandungan

subalit ngayon ikaw ay masayang maglalayag,

papalaot at maglalakbay,

makikita mo ang buhay na walang hanggan

kung saan doon mararanasan

tunay na kalayaan at katahimikan

baunin mo ang aming pagmamahal na tunay

at kahit kailan ma'y di ka malilimutan

dito ka naka-ukit sa aming pusong nagmamahal;

muli ay paalam, sa  paglalayag mo ay magpakahusay

sa kalawakan,  maging tanglaw ka sa aming buhay!

Dakilang Ama, Paalam

pagdadalamhati'y di pa natatapos

heto na naman pagtangis di pa nakaraos,

masamang balita aming nasagap

kami'y nabigla na lang at sukat

sa iyong pagkawala, walang kamukat-mukat;

nanamlay, naghiniyang sa iyong madaliang pamamaalam

kami ay nalugmok, mga tuhod ay naglambot ,

hindi  matanggap na kami ay iyong iniwan

pag mamahal mo sa aming lahat walang   katapat

ganun din naman kaming iyong mga kaanak

 dakilang ama   at asawa kaypalad ng iyong pamilya,

pag ibig mo ay wagas at walang kawangis

saksi ang Maykapal sa gulong ng iyong buhay

kay ganda , mapayapa at kaykulay,

dahil sa angkin mong ugaling magaling

pagmamahal mo ay walang katulad  na maituring

ang busilak mong puso at kabaitan mo ay  tunay

kaya kaming lahat sa iyo ay nag pupugay.

kay sarap sariwain mga alala napakasaya ,

kayganda , doon sa  alapaap hangin na lang ang magdadala,

pagmamahal at paggalang ay di mabubura

sa puso  ay ikaw ang idinidikta

 pighati namin ay sukdulan

paglisan  mo ay malaking kawalan

sa aming na  iyong angkan.

Ang loob namin sa iyo ay palagay 

kung kayat   kay sakit, kay  kirot na ikaw ay pumanaw    

subalit alam naming na ikaw dyan ay palagay      

walang  magagawa; buhay ay  hiram

sa Poong  maykapal

isama ang aming mapagpalayang pagmamahal

at panalangin na ikaw ay pagpalain,

 ipagaspas ang mga pakpak,  lumipad at sumikad

upang sa Kanya ay tumungo  

sa dako pa roon   na walang paghihirap.

Minamahal naming Tito Toty muli ay Paalam.!

The Greatest Love of All

Love can see without a mask,

A true vision of love,

It does rise without the height of hypocrisy,

only the spirit bound on ground.

It does give without waiting

of any exchanges in returns,

It lives not guided by its own will

but by the will of the father..

It is not selfish, it does not seek for itself,

It gives and shares more, waiting and expecting less,

It values eternal things not the temporal wealth of life,

Chooses to do what God commands, and not the evil wants,

Life is an apostulate of pasturing,

A good shepherd can give his own life,

Not afraid to the enemies willing to

protec the sheeps from the wolves til death..

Munting Paraiso

Matamlay na naman mababanaagan,

Isang umagang larawan ng dusa at kahirapan,

May kapit-bahay na tuliro paningi'y nakatungo sa kawalan,

Saang bundok uli aakyat hahanap ng kabuhayan?

Anong saklap naman naghigpit ang DENR,

Mga motor na hulugan at uling kumpiskado na,

Paano na'ng isasaing naghahabol lang sa gatang?

Mga anak ay naghihintay sumasakit na ang tiyan.

Kaya nangutang muna sa tindahan upang makaraos ng hapunan,

Tindera di'y dumadaing, puhuna'y nauwi na sa listahan,

Dumagdag pa mga empleyado na laging delay ang pasweldo,

Kawawa din sapagkat sa interes ng utang wala na ding masusuweldo.

Tumaas na naman ang langis, halaga ng petrolyo,

Kinatigan pa ng negosyante at mapagsamantalang kapitalismo,

Kinakalampag ang gobyerno rally doon, rally dito,

Sana naman ay mabagbag, maawa sa mga tao.

Kaawa-awang anakpawis hinanap ang katarungan,

Sinakdal ang punong hukom na tuta ng pangulong kawatan,

Sana ang katarungan ang tunay na mangibabaw,

Mga naglilitis na hukom huwag sanang mabulagan.

Wala na halos matino, karamiha'y pakunwari,

Ang matatamis nilang ngiti ay matinding pagbubully-bully,

Kay lamig nitong mundo, pusong bato ang mga tao,

Wala nakong masilip kahit munting paraiso.

Pasukob namang saglit sa pusong banal at may Kristo,

Napakarahas nitong mundo lundo ng kasamaa'y nakapanlulumo,

Wag sanang maanod sa agos ng kasalanan,

Malinis na pusong takbuhan na Diyos ang nananahan.

Panahon nila sa paglapang, mga layaw at katakawan,

Sa masaganang dulang ng kasalanan dugo ng tao ang pulutan,

Ngayon kayo nga'y humahalakhak, magpakaunod na sa layaw,

Sapagkat sa langit ay wala yan, doon lahat hahatulan!

Agos

Tuloy lamang sa paglayag itong buhay na kaloob,
Papalayon sa tahimik minsa'y masungit na panahon,
layag na munting bangka huwag sanang mabagabag,
Tahakin ang tuwid na landas at sa diyos pumanatag.
Layon na kapagdaka kumakampay ang pag-asa,
Ng alon na nagbabadya pamapalo sa munting bangka,
Nakatunghay lang sa iyo ang Diyos na dakila,
Mga ulap ant arw niya'y sagisag ng pagpapala.
May maalwa may nagdurusa, may malungkot at masaya,
kasamang manlalakbay na kapwa din nakikibaka,
May matagumpay sa pagsadsad, may sa laot na nawawala,
Ang mabuti at masama may katapusan din ang paghinga.
Parang dahon na natuyo sinansapyok na ng alon,
Ang palahaw ng kapwa walang pumansin at tumugon,
Samantalang tumatawa ang matatakaw na leon,
Sa pampang ay nag-aabang kahit bangkay na tinapon.
Ganyan ang agos ng buhay sumasabay sa daluyong,
Ang ibang mga pantas higit pa sa mga unggoy,
Silang mga salarin ng pagnanakaw at pandarambong,
Damit ay balat-tupa, mga lobo naman at buwaya.
Ang paghayon at pagtawid, lamunin man ng alon,
Kinakaya na tanggapin kahit prinsipyo ay itapon,
Ang pagdating daw sa pampang at madaliang pag-ahon,
Sinasabay na sa agos para sa matayog na ambisyon.
Maikot man ang daigdig ng bangka mo na magara,
Kung pagkatao'y sinanla na kapalit ng kayamang nasisira,
Hindi na naalala ang Kristong lumakad sa tubig noon,
Ang siyang daan ng buhay gabay sa agos na maalon.

Anong Klaseng Kalapati Ka?

Ika'y rosas sa umagang nasasamyo ng paghanga,

Nililipad ng talulot bawat pansin ng gumagala,

Ang natural na alindog niya'y inspirasyon ng balana,

Dalaga ng Pantabangan bulaklak kang sakdal ganda.

Sa ganda ng kalooban busilak ka na talaga,

Larawan ka ng pangarap walang anino ng pangamba,

Pakpak man ay mahina pa ay puno ka ng pag-asa,

Gumagawa ng paraan loob ay di nasisira.

Huwag sanang sa paglipad ipagpalit mo ang puri,

Ang dangal na makinang huwag matakpan ng salapi,

Naglipana ang mga salot masasamang budhi,

Alipin ng kamunduhan walang tigil sa paggapi.

Pinipitas nila'y ubod parang ibong malabagsak,

Prutas na hindi pa hinog gusto nila'y malabayawak,

Mga magulang bantayan nyo mga mura at batang anak,

Upang sa yaman na pamain sila ay di mapahamak.

Dalaga ng Pantabangan kasali ka ba sa Pandawan?

Ganda mo'y papalakpakan sila sayo'y maghihiyawan,

Ganun pa man kung manalo dangal mo'y pakaingatan,

Baka masungkit ng mga sukaban at mga ganid sa laman!

Dalaga ng Pantabangan anong klaseng kalapati ka?

Papawirin ay tanawin, lumipad at mangarap na,

Kung pag-asa mo ay nakitil lumaban at makibaka,

Ika'y kalapating may dangal, matapang at hindi biktima!

Kulay ng Bahaghari

Sumisilip na ang araw ngayon ay bukang liwayway,

Adhikai'y parang tulos sa damdami'y pinapanday,

Dumadaloy din sa dugo kasama nang nabubuhay,

Di titigil sa pag-aklas hangang tao ay mamatay.

Nangingiti kong pagmasdan humahawi na ang ulap,

Sa ngiti ng munting bata saya't pag-asa ang banaag,

Heto at may bahag-haring nakasilip, naghahayag,

Ng pag-asang ang buhay ay bubuti din, papanatag.

Kung lumitaw na ang arko sa buhay na panibago,

Dapat sana'y magtulungan sagipin ang kapwa tao,

Yan ang kulay ng bahaghari ang pag-ibig na totoo,

 Kulay na di pakunwari at pagbabalatkayo.

Gawin sana ang pagsagip tuwing baya'y nalulunod,

Ang gustong maging dakila dapat siya'y maging lingkod,

Kulayan natin ang langit ng bahagharing nakangiti,

Upang tanan ay maibsan ng suliranin at pighati.

Kayhirap nang magtiwala sa balatkayong mundo,

Sagad na ang kasamaan na ginagawa ng tao,

Wala na ngang ligtas kundi ang malinis na puso,

Kulay man ng bahaghari tumatamlay, nanlulumo..

Ballad of Pantabangan Cross

How sweet is to live following the footprints,

A step of rise and fall of the One beaten in the street,

From His bloody body dripped the blood and sweat,

Moist the soil of His pains, insurmountable torments.

The way of the cross is not hard to fathom,

When we empty ourselves of the desires of the world,

When we have lived and witnessed the mysteries of our town,

Then we can feel the brunts her mystery of sorrows.

Without angsts and complain you carry your cross still,

In the arid crises your children feel, you bravely carry upon your shoulders,

Patiently you walk on the roads of thorns and foments,

While your heart deeply bleeds, your mind and soul lament.

My beloved Pantabangan rise and carry your cross still,

At the end of the road a new life will spring,

You thirst now for the love and care of your children,

Many of them had betrayed you like Jude Iscariot in exchange for shining silver.

Along the ways of death to the place of the skull,

My beloved town faintly totters in the midst of its prey,

She seemed as kneeling before them,

Pleading relentlessly stop the abuses causing pains.

Yes my town yearns for a good heart,

Not those fake mourners who in her betrayal they took a part,

Not those who just snare behind, like vampires they suck all her blood,

Beloved townmates with a heart, have love and mercy for our town!

Before her nearing collapse and death,

I plea on you to ponder and think,

Like Jesus who've made known the gate of heaven and hell,

It's for us to see the ballads of the cross of our town mired in tears!

Palengke na naman

Palengke na naman madami ang mamimili,

Makakasalubong sa daan babati at ngingiti,

Mga ngiting pakunwari, pinipilit na ngumisi,

Ah eleksyon na naman pala, nagsakliwat ang mga peke.

May kakaway, may kakamay kahit di mo kakilala,

May yayakap at hahalik, halik Hudas laang pala,

Akala mo kaibigan, mga maamong tupa,

Sa loob nama'y kabulukan mga lobong maninila.

Gumagawa sila ng bitag na tayo din ang biktima,

mga walang lamang pangako, pera ang pamain nila,

Ang bayan ay sinisilo ginigisa sa mantika,

May kahalong pananakot at malupit na pandaraya.

Ilang pilak ba ni Hudas ang presyo ng bilasang isda?

Oh bayan ko magising na ika'y tahasang sinisila!

Kinabukasan mo'y wag isanla o ipagbili sa mga mandaraya,

Sapagkat sa bandang huli mga ank at apo mo ang kawawa.

Mag-ingat sa mga pirata, mga pulitikong mamimili,

Ang boto po ay ingatan huwag nating ipagbili,

Madami dyan manggagapang samantalang hating-gabi

Midnight sale ng KINABUKASAN, sa huli na ang pagsisisi!

Bangkang Papel

Napakagandang disenyo sa gilas hahanga kayo,

Pinasadya ang balangkas sa tubig ay maglalayag,

Lumarga na ang ilusyon nakapataw sa hinuha,

Sa pagbugso ng alon agad namang nasisira.

Ganyan din ang pangako magkabagay, magkapares, ,

Tila balsang naghihintay na sa panganib ay sasagip,

Hindi ka nga sasagipin at ilalangoy sa gilid,

Bagkus ika'y hahatakin sa malalim hihilahin.

Natunaw na at nasira pinasukan na ng sigwa,

Madami ang paimbabaw di tayo dapat magtiwala,

Sa gitna ng hirap natin diyos lang ang kumakalinga,

Mga pinuno'y kanya-kanya, nagtatainga silang lipya.

Bangkang papel, pulitiko iisa lang istilo nyo,

Nakapataw lang sa lundo ng pambubuyo at panloloko,

Sa dagat ng panganib nilulunod ang mga tao,

Kagaya ng bangkang papel, ilusyon at di totoo.

kasama ka

Pag-iisa'y kasama na mas matamis pang kasangga,

Habang tangan ay konting kape sa pag-asam ng konting saya,

Ng konting ngiti sa pisngi ng batang sa balana'y walang alam,

Ng pag-asang ang liwanag sa munting anak ay tatanglaw.

Magaan na harapin pa ang lungkot na lumayo,

Upang ang mga mahal ay iligtas sa mga taong walang puso,

Parang habagat na hinihintay upang ang layag ay tumayo,

Bawat bugso ay simbolo ng panalanging tumitimo.

Minsa'y parang inakay na tila walang masilungan,

Pagkat palagi ngang kapos at kulang sa pagmamahal,

Ang lahat ay titiisin, ang lahat ay kakayanin,

Wag lang sanang talikuran at tuluyan ng itakwil.

Kaysarap na ngang isaliw ang damdamin sa awitin,

Ng buhay at karanasan tuwing sasapit na ang dilim,

Sa kalumpon ng apoy, sa tahimik na harapanan,

Panaghoy ng bawat isa sa kanta na lang idadaan.

Malapit na ngang sumilay pag-asa't bukang liwayway,

Haharap sa simulang Diyos na ang aakay,

Sa kabila ng bagtasin ng kadilimang walang patid,

Bayan ko ang umaga sa iyo ay sisilay din...

hayaan

hayaang umagos ang tubig

kapag itoy may halamang dapat diligin,

hayaang lumipad ang ibon

kapag ito'y naghahanap ng kalayaan,

hayaang sumikat ang araw

kapag ito'y tapos na sa pagtago sa magdamag,

hayaang magpahayag ang tao

dahil kahit sino ay may karapatan.

alang pangkalso sa himagsik ng damdaming nagpipirwiling

alang pangkalso sa alaala at damdaming nagpipirwiling

kaunting kibot at nagrurupilon mga gunitang nakasulmok,

barahan man ng bato o burdon  lalo lamang rumarapok

alang patawad sa pagragasa, lahat kayang limbuwasangin.

masaling laang ang munting salita, halimbawa’y  bangkagan

agad nang kumakarulkol mga karanasang nakalibing na sa limot

iwinawahi ang mga hiblang nakabating  gaano man kasuknit,

at kumakaon pa ng yutang salitang tatak  ng bayang Pantabangan.

ari, aningkona rugo, anong dahilan at papayag tayong mapagot

ang ugat ng pag-ibig natin sa kandungan ng ating kamusmusan?

ari aningkona rugo, anong dahilan at papayag tayong  umangot

ang samyo ng bayang sa huling sandali ay ating hihimlayan?

kung sakaling may kadugong dumapurak sa dangal ni Minggan

kung sakaling may kalahing may padingil at marinat ang budhi,

bayaang umaringking siya at matuto sa sumpa ng sulpak na makni,

bayaang umungap siya sa dagunos ng dinakling niyang yamang-bayan.

sapagkat alang pangkalso sa himagsik ng damdaming nagpipirwiling,

narito tayo at nagdadapog sa ligamgam ng ating pagkakaisa at mga salita,

mutlagan man o tutukan ng baril, alang makakapigil sa ating pagragasa;

sino man ang sumumang,  ang timbangan ng katarungan sa inaapi nakakiling.

  

Bayang Pantabangan

Ang bayan kong mahal bayang Pantabangan,

Pinaliligiran ng bundok at parang

Malinaw ang tubig sa mga batisan,

Na pinagkukunan ng mga pang-ulam.

Nakukuha dito'y hipon, bulig, at bunod batis,

Bisukol, kabalyada, at susong pilipit

Ang lasa nito ay sobrang mapait,

Ngunit anong sarap habang sinisipsip.

Tahimik na mamamayan biglang ginulantang,

Ng balitang bayan ay palulubugin daw

Pagkat ito'y project ng Pangulong Ferdinand

Upang matubigan bukid sa kapatagan.

Sa ayaw at gusto kami ay sumunod

Kahit nalulungkot at may sakit-loob

At baka ito ay kaloob ng Diyos

Mamamayan sa huli'y liligayang lubos.

Kami'y inilipat sa gawing itaas

Binigyan ng oat meal at kaunting bigas

Ang bigas na ito'y matagal nang imbak

Kaya pag kinai'y walang kasarap sarap

Walang mga puno ang aming dinatnan

Kapos pa sa tubig at wala pang ilaw

At ang tangi namin na inaasahan

Ang tanker na baka sakaling magdaan.

May tubig sa gripo ngunit kulay pula

Di pwedeng gamitin kahit na panlaba

Kami ay nagtiis sa tubig na dala

Di man segurado baka ito'y marumi pa.

Ang bahay na bigay tulad ng isang hawla

Ang mga bintana ay walang panara

At wala ring CR gamit ng titira

Wala ring dibisyon na kanlungan sana.

Buhay Pantabangan tulad ni San Andres

Naging hanapbuhay ang lawak ng tubig

Tubig ang dahilan ng aming pagtitiis

Dahil din sa tubig ginhawa'y nakamit.

ANG HILING KO NGAYON SA AMA NG BAYAN

SANA'Y MAGING TAPAT SA PANUNUNGKULAN

MAGLINGKOD SA BAYAN NANG MAY PAGMAMAHAL

PAGKAT ANG PANAHON AY WEATHER WEATHER LANG...