Agos

Tuloy lamang sa paglayag itong buhay na kaloob,
Papalayon sa tahimik minsa'y masungit na panahon,
layag na munting bangka huwag sanang mabagabag,
Tahakin ang tuwid na landas at sa diyos pumanatag.
Layon na kapagdaka kumakampay ang pag-asa,
Ng alon na nagbabadya pamapalo sa munting bangka,
Nakatunghay lang sa iyo ang Diyos na dakila,
Mga ulap ant arw niya'y sagisag ng pagpapala.
May maalwa may nagdurusa, may malungkot at masaya,
kasamang manlalakbay na kapwa din nakikibaka,
May matagumpay sa pagsadsad, may sa laot na nawawala,
Ang mabuti at masama may katapusan din ang paghinga.
Parang dahon na natuyo sinansapyok na ng alon,
Ang palahaw ng kapwa walang pumansin at tumugon,
Samantalang tumatawa ang matatakaw na leon,
Sa pampang ay nag-aabang kahit bangkay na tinapon.
Ganyan ang agos ng buhay sumasabay sa daluyong,
Ang ibang mga pantas higit pa sa mga unggoy,
Silang mga salarin ng pagnanakaw at pandarambong,
Damit ay balat-tupa, mga lobo naman at buwaya.
Ang paghayon at pagtawid, lamunin man ng alon,
Kinakaya na tanggapin kahit prinsipyo ay itapon,
Ang pagdating daw sa pampang at madaliang pag-ahon,
Sinasabay na sa agos para sa matayog na ambisyon.
Maikot man ang daigdig ng bangka mo na magara,
Kung pagkatao'y sinanla na kapalit ng kayamang nasisira,
Hindi na naalala ang Kristong lumakad sa tubig noon,
Ang siyang daan ng buhay gabay sa agos na maalon.