Ang aking
libangan
Pamawi ng
lungkot
Dito sa dayuhang
bayan,
Sa lapis at
papel
Naiibsan
sumandali
Ang
pangungulila
Sa naiwang
pamilya
Na
pagkalayo-layo.
Sa umaga
paggising
Lapis agad ang yakap
ng mga daliri,
Ibubuhos sa
papel ang laman ng dibdib:
Mangungumusta,
makikibalita,
Magtatanong kung
may araw o may ulan;
Ibabalita ang
lamig ng niyebe.
At lagi kong
binabanggit
Na ayos naman
ang buhay,
Kumakain ako
nang sapat
At ang tulog ay
kaysarap;
May silid
at liguan,
May TV at
telepono
Bukod pa ang
computer
DVD at saka
radio.
Kapag Linggo’y
nasa pasyalan,
Sa kapatid o kaibigan;
Nililibot ang
magagandang lugar,
Naglalakad, sumasakay
Sa bus, sa
ferry o sa tren;
At maraming
nakikitang
Mga taong masasaya.
Kaya kahit
malayo
at paglalayo ay
kaypait,
Dahil sa lapis
at papel
Pagmamahal ay
malapit;
Sa piling ng
tinatangi
May pag-asang
makakamit.
No comments:
Post a Comment