Ano
naman na! itong nangyayari dito sa atin,
Ala
ng maisaing, mahal pa ang tubig na pweding inumin.
Kung
titingnan, napapaligiran tayo tubig na
napakalalim.
May
planta pa ng kuryenteng kawad ay naglambitin.
Todo
kayod tayo para lamang makabayad
pero
patay-sindi ang ilaw, serbisyo’y makupad,
Kapantay
natin ay yung mga nakatira sa siyudad,
samantalang
kinikita natin halos di sumasapat.
Si
Tang Inting maghapon kung magtrabaho,
kahit
makuba tuloy pa rin Sabado man at Linggo
kasama
ng mga anak kumakayod nang todo
Pero
ang kinikita halos pambayad laang sa kuryenteng nakunsumo.
Aking
naiisip ang mga paghihirap,
Ng
mga taong nauna sa atin na pinanganak,
Tabong
luha ang sa kanilang mata’y dumanak,
Bago
lisananin ang lumang Bayang pangarap.
Pangako
sa kanila’y buhay na masagana,
Loob
ng bahay magliliwanag gabi at umaga.
Sila
ay hindi na magpapasan ng timba,
Sapagkat
sa kusina tubig ay dadaloy na.
Ngayon
ang pangako sa kanila ay di makita,
buhay
sa nilipatang bayan ay ibang-iba,
Ang
inasam nilang buhay na maligaya
Tila
yata isa na lamang malikmata.
Sabi
naman ng aking kaibigan,
Ang
pangakong yan sa ating mga tatang,
ibaon
na lamang sa libingan, wag sisihin ang bagong pamahalaan.
kasalanan
daw yan ng mga naunang sa atin ay nanungkulan.
Hindi
ko naman ipinapapasana bagong pamahalaan,
ang
mga pagkakamali ng ating mga Tatang,
pero
gusto kong ibida tungkol sa mga bayang
aking napasyalan,
doon
sa may nakatayong planta tulad sa ating bayan.
Tubig
at ilaw nila ay di hamak na mababa sa pangkaraniwan,
samantalang
dito sa atin, di ko malaman kung ano ang dahilan
kung
bakit presyo ng kuryente ay katulad din sa kamaynilaan,
kaya
hirap na hirap makabayad ating mga kababayan.
Naihalintulad
ko tuloy si ating Uping sa tren na magigiba na,
Katawan
niya ay pagal na pagal sa maghapong pagtintinda,
Ngunit
kita niya parang ninanakaw, naglalahong parang bula
Sa
taas ng singil sa kuryente, pagkain na sana sa kanilang mesa.
Ang tumatagaktak na pawis ng mga tulad ni ating Uping
ay nangangailangan ng ating malasakit at pagpansin,
Subalit
tanong sa akin ni kuyang Efren, kakayanin kaya natin
Kung
sarili nating pawis hirap na hirap tayong pahirin?
Samantalang
yung mga taong nakatalagang pagod nati’y
pawiin,
sa
iba nakalingon, tila walang anumang napapansin,
sabagay
nila ito pasanin, dahil hindi naman sila pawisin,
sagana
sila sa aircon, tatak pa nga ay Coolin
Ating
Uping at kuyang Efren, tayo na laang ay manalangin,
na
tayo ay pakinggan ni San Andres na Patron natin,
at
sana ang mga kabataan natin ngayon ay matuto ring tumingin
sa
kalagayan ng mga kababayang tulad ni ating Uping.
Kung
ang mga nanunungkulan ay di na maasahan
na
hanguin tayo sa kinasadlakang kahirapan,
kung
sila ay patuloy na magmamaang-maangan
tayo
na laang ang magkusa, ibangon ang Pantabangan.
No comments:
Post a Comment